Restartide(połączyć:https://www.bloomtechz.com/synthetic-chemical/peptide/retatrutide-powder-cas-2381089-83-2.html), CAS 2381089-83-2. Jest to łańcuch peptydowy złożony z 15 aminokwasów, w tym 7 reszt argininy i 8 reszt glicyny. Jego struktura molekularna charakteryzuje się dużą stabilnością i zwartością, co pozwala na utrzymanie stanu silnie złożonego w roztworze. Mając chiralność, to znaczy ma aktywność optyczną. Oznacza to, że przechodząc przez nią światło powoduje obrót płaszczyzny polaryzacji światła. Czysty Rotarutide ma barwę białą, lecz w pewnych warunkach może przybrać barwę jasnożółtą lub jasnobrązową. Proces transportu rotarutydu przez błonę komórkową jest stosunkowo powolny. Jego stabilność termiczną przypisuje się głównie interakcjom hydrofobowym w cząsteczkach i fałdowaniu łańcuchów peptydowych. Ma pewną stabilność w stosunku do kwasów i zasad i może utrzymać dobrą stabilność w zakresie pH 4-9. Ma również pewien stopień stabilności w stosunku do utleniaczy i środków redukujących, co pozwala mu przeciwstawić się skutkom reakcji redoks w organizmach. Retarutyd, jako cząsteczka bioaktywna, ma szerokie perspektywy zastosowania w naukach przyrodniczych i oczekuje się, że wniesie nowe strategie terapeutyczne w zakresie zdrowia ludzkiego. Należy zauważyć, że chociaż Rotarutide wykazuje dobry potencjał aktywności biologicznej w modelach laboratoryjnych i zwierzęcych, jego zastosowanie kliniczne w dalszym ciągu wymaga dalszych badań i walidacji eksperymentalnej.
Retarutyd jest biomolekułą o specjalnych właściwościach reakcyjnych. Poniżej znajdują się wszystkie właściwości reakcji i równania chemiczne retarutydu:
1. Tworzenie wiązań peptydowych: Retarutyd to łańcuch peptydowy składający się z dwóch aminokwasów, argininy i glicyny, a wiązania peptydowe to wiązania chemiczne łączące dwa aminokwasy. Tworzenie wiązań peptydowych jest jedną z głównych reakcji syntezy retarutydu, a jego równanie chemiczne to:
Arg Arg Gly Gly Gly Gly Gly Gly Gly Gly Gly Gly Val Gly Val Gly Gly Gly Glu Gly Ile Gly Gly Eu Gly Gly Gal OH+H2N Gly Pro Arg Gly Gly OH+H2N Gly Pro Arg Gly OH2 Rotarutide+H2N Gly Pro Arg
2. Cyklizacja wewnątrzcząsteczkowa: Okrągła struktura utworzona w cząsteczce retarutydu ma kluczowe znaczenie dla jego aktywności biologicznej. Reakcję cyklizacji wewnątrzcząsteczkowej uzyskuje się poprzez oddziaływanie pomiędzy dwiema resztami argininy w łańcuchu peptydowym, a jej równanie chemiczne to:
Arg38+Arg43 → cykliczny (Arg38 – Arg43)
3. Zmiany konformacyjne cząsteczek: Retarutyd ma w roztworze silnie złożoną strukturę, ale ulega zmianom konformacyjnym podczas interakcji z błoną komórkową. Tę zmianę konformacyjną można osiągnąć poprzez interakcję z cząsteczkami lipidów na błonie komórkowej, a jej równanie chemiczne to:
Retarutide+pid → Retarutide – kompleks pid
4. Interakcje z receptorami komórkowymi: Retarutyd może wiązać się z receptorami na powierzchni komórek i wchodzić w interakcje z nimi, wywołując szereg skutków biologicznych. Oddziaływanie z receptorami komórkowymi można osiągnąć poprzez wiązania wodorowe, oddziaływanie hydrofobowe lub oddziaływanie jonowe, a jego równanie chemiczne to:
Retarutide+odbiornik → Retarutide - kompleks odbiorczy
5. Reakcja hydrolizy: Retarutyd może w pewnych środowiskach biologicznych ulegać reakcjom hydrolizy, rozrywając wiązania peptydowe w łańcuchu peptydowym, tworząc aminokwasy i krótkie peptydy. Równanie chemiczne to:
Restarutide+H2O → aminokwasy+peptydy
6. Reakcja utleniania: Retarutyd może ulegać reakcjom utleniania w pewnych środowiskach biologicznych, utleniając reszty argininy w łańcuchu peptydowym do utlenionych reszt argininy. Równanie chemiczne to:
Retarutyd+O2 → Retarutyd – OOH
7. Reakcja fosforylacji: Na niektórych szlakach przekazywania sygnału Retarutide może ulegać reakcjom fosforylacji, fosforylując określone reszty aminokwasowe. Równanie chemiczne to:
Retarutyd+ATP → Retarutyd – fotofosforan+ADP
8. Interakcje z receptorami małocząsteczkowymi: Retarutyd może także wchodzić w interakcje z pewnymi receptorami drobnocząsteczkowymi, takimi jak receptory sprzężone z białkiem G (GPCR), które mogą być regulowane poprzez szlaki przekazywania sygnału sprzężone z receptorami sprzężonymi z ligandami. Równanie chemiczne to:
Retarutide+GPCR → Retarutide – kompleks GPCR → wewnętrzna kaskada sygnalizacyjna
Retarutyd jest łańcuchem peptydowym złożonym z 15 aminokwasów, który zawiera 7 reszt argininy i 8 reszt glicyny. Analizę struktury molekularnej retarutydu można przeprowadzić z następujących perspektyw:
1. Skład aminokwasów:
Retarutyd składa się z dwóch aminokwasów, argininy i glicyny, z 7 resztami argininy i 8 resztami glicyny. Te dwa aminokwasy są powszechnymi cząsteczkami bioaktywnymi, przy czym arginina odgrywa ważną rolę w wielu procesach biologicznych, natomiast glicyna działa ochronnie na komórki i utrzymuje homeostazę.
2. Struktura 3D:
Trójwymiarowa struktura cząsteczek rotarutydu ma kluczowe znaczenie dla ich aktywności biologicznej. Ze względu na obecność 7 reszt argininy w Retarutide, pomiędzy tymi resztami argininy mogą tworzyć się interakcje jonowe, powodując zwijanie się cząsteczek Retarutide w przestrzeni trójwymiarowej. Ponadto wiązania wodorowe między resztami glicyny mogą również odgrywać rolę w trójwymiarowej konformacji cząsteczki retarutydu.
3. Masa cząsteczkowa i wzór:
Masa cząsteczkowa retarutydu wynosi 1679,29 daltonów, a wzór cząsteczkowy to C71H112N22O21. Oznacza to, że każda cząsteczka Rotarutydu składa się z 71 atomów węgla, 112 atomów wodoru, 22 atomów azotu i 21 atomów tlenu. Atomy te są ułożone w cząsteczce w specyficzny sposób, tworząc specyficzną konformację i aktywność biologiczną cząsteczki rotarutydu.
4. Oddziaływania atomowe:
W cząsteczce retarutydu atomy zachowują stabilność strukturalną i aktywność biologiczną poprzez wiązania kowalencyjne i siły van der Waalsa. Wśród nich wiązania kowalencyjne to silne oddziaływania powstające pomiędzy atomami w wyniku podziału elektronów, natomiast siły van der Waalsa to słabe oddziaływania generowane pomiędzy atomami w wyniku nierównomiernego rozkładu ładunku. Te interakcje łącznie określają konformację i aktywność biologiczną cząsteczki rotarutydu.
Podsumowując, analiza struktury molekularnej Retarutydu pomaga nam w głębszym zrozumieniu jego aktywności biologicznej i mechanizmów molekularnych. Badanie jego struktury molekularnej może zapewnić ważne podstawy teoretyczne do projektowania leków, zapewniając w ten sposób nowe strategie leczenia nowotworów, chorób neurodegeneracyjnych i innych poważnych chorób. Aby badania te mogły zostać ostatecznie zastosowane w praktyce klinicznej, konieczna jest jednak dalsza walidacja w badaniach przedklinicznych i klinicznych.