Sól amonowa kwasu glicyryzynowego CAS 53956-04-0

Wypryskowe zapalenie skóry należy do reakcji alergicznej typu opóźnionego, dlatego w leczeniu klinicznym powszechnie stosuje się leki przeciwhistaminowe. Wśród nich mizolastyna jest powszechnie stosowanym antagonistą receptora H1 o wysokiej aktywności przeciwalergicznej, ale istnieją oczywiste działania niepożądane. Długotrwałe stosowanie może również prowadzić do poważnych działań niepożądanych, takich jak zmniejszenie liczby neutrofilów. W ostatnich latach badania literaturowe dotyczące glicyryzynianu amonu wykazały całkowitą skuteczność leczenia egzemy i zapalenia skóry na poziomie ponad 80,00%. Dlatego w tym badaniu zbadano skuteczność kliniczną związku glicyryzynianu amonu. Wyniki wykazały, że całkowita skuteczność glicyryzynianu amonu wynosiła aż 90,48%, co jest zgodne z doniesieniami literaturowymi, a skuteczność była lepsza niż mizolastyny. Można stwierdzić, że związek szczawianu amonu jest skuteczniejszy w leczeniu egzemy i zapalenia skóry.

Złożony szczawian amonu jest powszechnie stosowanym lekiem przeciwalergicznym o działaniu podobnym do kory nadnerczy. Ma nie tylko dobre działanie regulujące układ odpornościowy, ale może także hamować uwalnianie mediatorów stanu zapalnego wywołanego reakcjami nadwrażliwości typu opóźnionego, wywierając w ten sposób silne działanie przeciwzapalne i przeciwalergiczne. Badania kliniczne przeprowadzone w ostatnich latach nad szczawianem amonu wykazały, że może on całkowicie wyleczyć egzemę i zapalenie skóry, przy niskim wskaźniku nawrotów i wysokim bezpieczeństwie stosowania leku. W tym badaniu stwierdzono również, że częstość nawrotów i częstość występowania działań niepożądanych były stosunkowo niskie po leczeniu złożonym szczawianem amonu, co wskazuje, że skuteczność leczenia złożonym szczawianem amonu jest wiarygodna.

Podsumowując, leczenie egzemy i zapalenia skóry za pomocą związku glicyryzynianu amonu jest niezawodne, charakteryzuje się niskim współczynnikiem nawrotów, wysokim bezpieczeństwem i wysoką wartością aplikacyjną. Półpasiec jest wywoływany przez zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV). Ma właściwości neurotropowe i przyjazne dla skóry, powodując zapalenie lub martwicę zaatakowanego zwoju, co powoduje ból neuropatyczny, po którym pojawiają się pęcherze, rozmieszczone wzdłuż określonego rozmieszczenia nerwów obwodowych, zwykle nie przekraczające linii środkowej. Osoby starsze cierpią na zaburzenia fizjologiczne. Słaby układ odpornościowy i powolna reakcja organizmu sprawiają, że objawy półpaśca są nietypowe, co może łatwo opóźnić rozwój choroby i wydłużyć przebieg choroby, często prowadząc nawet u 30% do 50% pacjentów do utrzymującego się bólu neuropatycznego. Pacjenci w podeszłym wieku mają skłonność do wytwarzania wysokich stężeń przeciwciał przeciwko VZV, które są bezpośrednio związane ze stopniem i czasem trwania bólu.

Zawsze uważano, że acyklowir ma silne działanie hamujące na wirusa opryszczki i wyraźne działanie terapeutyczne na półpasiec. Jednak jego biodostępność jest niska, okres półtrwania krótki, częstość podawania leku wysoka, starsi pacjenci słabo przestrzegają zaleceń, a tradycyjna terapia przeciwwirusowa nie ma terapeutycznego wpływu na ból neuropatyczny. Nadal toczy się debata dotycząca leczenia kortykosteroidami. Niektórzy opowiadają się za tym, że wczesne podanie prednizonu pacjentom w podeszłym wieku może złagodzić stan zapalny, zapobiec toksyczności i uszkodzeniom zwojów nerwowych i włókien nerwowych oraz zmniejszyć neuralgię popółpaścową. Niektórzy jednak uważają również, że stosowanie kortykosteroidów w ostrej fazie może spowodować rozprzestrzenienie się wirusa i wydłużenie przebiegu choroby.